யான்எனது - நான் எனது, என்னும் - என்கிற, செருக்கு அறுப்பான் - ஆணவத்தோடு கொண்டிருக்கிற தலைக்கனத்தை அறுப்பவன், வானோர்க்கு - வானத்திலிருக்கும் வானோர்க்கு, உயர்ந்த - மேலும் உயரத்தில் உள்ள, உலகம் - உலகத்திற்கு, புகும் - புகும் ஆற்றல் உடையவர்களாவார்கள்.

நான் எனது என்கிற செருக்குகளைத் தன்னகத்தே கொண்டிராது, அந்தத் தலைக்கனத்தை, அந்த ஆணவத்தை அறுத்து வாழ்பவர்கள், வானத்திலிருக்கும் இறைக்கு மேலும் உள்ள உயர்ந்த உலகத்திற்குச் செல்லும் ஆற்றல் உடையவர்களாக ஆவார்கள்.

அகப்பற்றையும், புறப்பற்றையும் துறந்து வாழ்கிற உண்மையான துறவிகள், வானோர்க்கும் எட்டாத உயர்ந்த உலகத்திற்குச் செல்லும் ஆற்றல் உடையவர்கள் ஆகிறார்கள். இவர்கள் மனிதர்களாக இந்த உலகில் பிறந்து, பற்றுகளைத் துறந்து, நிறைவாழ்வு வாழ்ந்து, வானோர்க்கும் மேலுள்ள உலகத்திற்குச் செல்லும் ஆற்றல் உடையவர்கள் ஆகிறார்கள்.

இல்லறத்தில் உண்மையான அறவாணர்களாக வாழ்வதும், துறவறத்தில் உண்மையாகத் துறந்தவர்களாக வாழ்வதும் வானுலகம் செல்வதற்கான வழியாகக் காட்டப்பட்டுள்ளன.

ஐந்து புலன்களை அடக்கிக் காட்டில் வாழுகிற ஒரு முனிவரால், புலன்களை அடக்காத இந்திரன், அகன்று விரிந்த மேகக்கூட்டங்களின் மிகப் பெரிய தலைவனாக இருந்த நிலையிலும், தண்டிக்கப்பட்டான். எனவே (சுவை, ஒளி, ஊறு, ஓசை, நாற்றம்) என்கிற ஐம்புலன்களை அடக்குவது என்பதுதான், ஆற்றல்கள் அனைத்தையும் விட மிகப் பெரிய ஆற்றலாகக் கருதப்பட்டது.

ஐம்புலன்களை அடக்கி வாழ்ந்த முனிவரின் மனைவியின் மீது ஆசை கொண்ட இந்திரன், முனிவரைப் போலவே அதிகாலையில் மாற்றுருவில், முனிவரின் வீட்டிற்குச் சென்று, கோழி கூவுவது போலக் கூவி, முனிவரை ஆற்றுக்கு அனுப்பிவிட்டு, வீடு நுழைந்து வல்லுறவில் ஈடுபட்ட பொழுது, ஆற்றிலிருந்து வீடுதிரும்பிய முனிவரின் கடுஞ்சொல்லால், உடலெங்கும் புண்ணாகித் தண்டிக்கப்பட்டான் என்ற கதை நிகழ்வு இங்கே சுட்டிக் காட்டப்பட்டுள்ளது.

சேயோன் மேய மைவரை உலகமும்.................. வேந்தன் மேய தீம்புனல் உலகமும்
வருணன் மேய பெருமதில் உலகமும்.................. முல்லை குறிஞ்சி மருதம் நெய்தலென
சொல்லிய முறையான் சொல்லவும் படுமே.
( தொல்காப்பியம் - பொருளதிகாரம் - அகத்திணை இயல் - பாடல் எண் : 5 )

தமிழர்கள் தங்கள் நிலங்களை 4 வகைகளாகப் பிரித்துள்ளனர். காடும் காடுசார்ந்த (முல்லை) பகுதிக்குத் திருமால், மலையும் மலைசார்ந்த (குறிஞ்சி) பகுதிக்கு முருகன், வயலும் வயல் சார்ந்த (மருதம்) பகுதிக்கு வேந்தன் (இந்திரன்), கடலும் கடல்சார்ந்த பகுதிக்கு (நெய்தல்) வருணன் - என்றும் வரிசைப்படுத்தியிருந்தனர். இந்த நான்கு நிலங்களிலும் மக்களோடு ஒன்றிணைந்து இயங்கிய இந்த மன்னர்கள், இவர்களது மறைவிற்குப் பிறகு தெய்வங்களாகவே வணங்கப்பட்டனர்.

வயலும் வயல் சார்ந்த மருத நிலத்தில், மழை மேகங்களைத் தோற்றுவித்து மழைக்குக் காரணமாக இருப்பதுடன் பயிர்கள் வளரவும் அறுவடை செய்யவும் தேவையான வெயிலும் வெப்பமும் தருவதால் கதிரவனே (வேந்தன்) மருத நிலத்துக்குரிய தெய்வமாகக் கொள்ளப்பட்டான். கதிரவன் வழிபாடு என்பது இன்றும் தொடர்கிறது. பொங்கல் கொண்டாடுவதே கதிவரன், மாடு, இரண்டையும் நினைவுகூர்ந்து நிகழ்த்தப்படுவதே. இந்தப் பகுதியில் வேந்தனாக இருந்தவன் தான் இந்திரன் என்றும் கருதலாம்.

வானத்திலிருந்து பொழிகிற மழையானது பொய்த்துப் போனால், வானத்தில் உள்ளதாகக் கருதப்படுகிற தெய்வங்களுக்கும்கூட இங்கே சிறப்புச் செயல்களும், வழிபாடுகளும் நடைபெறாமல் போகும். வானம் பொழிந்து வளம் மிகுந்தால் மட்டுமே, வானோர்களுக்கான சிறப்புச் செயல்களும் வழிபாடுகளும் இங்கு மிகுந்திருக்கும்.

வானத்திலிருந்து பொழிகிற மழை உயிர்களின் உயிர்ச் செயல்களுக்கு அடித்தளமாக உள்ளது. புல் முதல் மனிதன் வரை அனைத்து உயிரிகளும் மழைப் பொழிவினால் செழித்து வளர்ந்து பயனுடையவையாக மலர்கின்றன. வானம் பொய்த்தால், எந்த உயிர்ச் செயல்களும் இங்கே நடைபெறாது. இதை உணர்ந்தே, வானம் வணங்கப்பட்டது. வானம் வரண்டு, மழை பொழியாது போனால், வானோர்களுக்காகச் செய்யப்படுகிற சிறப்புச் செய்ல்களும், பூசனை வழிபாடுகளும் இங்கு நடை பெறாமல் போகும்.

வானோர் என்பவர் யார் ?............ வான் உறையும் தெய்வம் (குறள் எண் 50), வானத்தவர்க்கு (குறள் எண் 86), வானோர்க்கு உயர்ந்த உலகம் (குறள் எண் 346) என்கிற குறட்பாக்களில் வானத்தவர் குறித்துக் கூறப்பட்டுள்ளன. இவர்கள் மேலிருந்து நமக்கு உதவி செய்கிறவர்கள் என்று பழந்தமிழர்களால் நம்பப்பட்டது. மழையாகவும். வெப்பமாகவும், ஒளியாகவும் உதவி செய்பவர்கள் இவர்களே. உதவி செய்தவர்களுக்கு நன்றியாகச் சிறப்பும், வழிபாடும் நமது தமிழ் மக்களால் இங்கே நிகழ்த்தப்பட்டன.

இயற்கைத் தெய்வங்களும், நாட்டுத் தெய்வங்களும், குடும்பத் தெய்வங்களும் மேலிருந்து உலக மக்களை வழிநடத்துவதாகத் தமிழர்கள் நம்பினார்கள். இவர்களே வானத்தவர்கள் என்று அழைக்கப்பட்டனர். இவர்கள் விண்ணிலிருந்து மக்களுக்கு நன்மை புரிவதால் அவர்களுக்கு நன்றி கூறும் வகையில் சிறப்புச் செய்தலும், பூசை செய்து வழிபடுதலும் பழந்தமிழ் மக்களால் நிகழ்த்தப்பட்டன.

பழந்தமிழ் இலக்கியங்கள் அனைத்தும் வான் சிறப்பை முதன்மைப் படுத்தியே, தங்கள் பாடல்களில் பதிவுசெய்திருந்தன. தமிழர்களின் வாழ்வுமுறை, இயற்கையோடு இயைந்தது என்பதற்குச் சான்றாக இந்த இலக்கியங்கள் இன்றும் நின்று காட்டுகின்றன. அதுமட்டுமா, உதவி செய்கிற இயற்கையைக்கூடத் தமிழன் நன்றியோடு வணங்குவான் என்பதற்குச் சான்றாகவும் இவை இருக்கின்றன.

நுணுக்கமாகப் பல்வேறு வகைகளில் சிந்தித்து செயலாற்றத் தெரியாத பேதையர் (அறியாத் தன்மையர்), மாந்தரது எழுச்சிக்கு அடிப்படையாக உள்ள ஏழு தன்மைகளில் அவர்கள் மேம்படுவதற்காகப் புகுந்தாலும், அதனைச் சரியாகக் கைக் கொள்ள இயலாமல் வருந்தி நிலை கலங்குவர்.

வாய்மை, மடிஇன்மை, சொல்வன்மை, வினைத்தூய்மை, பழைமை, பெருமை, சான்றாண்மை என்கிற ஏழு தன்மைகளில் எந்தத் தன்மையையும் பேதையர்கள் தங்களுக்குள் ஏற்றுக் கொள்ள இல்லாமலும், தாங்கள் எடுக்கிற எந்தச் செயலிலும் வெற்றி பெறாமலும் தவிப்பர், எழுச்சி என்பது அவர்களிடம் இருக்காது. செய்த ஒரே செயலையே திரும்பத் திரும்பச் செய்து தோல்வியையே தழுவுவர்.

ஒருமை, எழுமை என்கிற இரண்டு சொற்களும் கீழ்க்காணும் இரண்டு குறள்களிலும் (எண் 126, 398 ) காணப்படுகிறது.
இந்த இரண்டு குறளுக்கான விளக்கத்தைக் கீழே காண்போம்.

அதிகாரம் 13 - அடக்கம் உடைமை, குறள் எண் 126, ஒருமையுள் ஆமைபோல் ஐந்து அடக்கல் ஆற்றின் எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து. ( ஒரு ஓட்டுக்குள் ஒரு தலை, நான்கு கால்கள் என்கிற ஐந்தையும் ஆமை அடக்குவது போல, ஒருவர் தமது ஐந்து புலன்களையும் அடக்கினால் அவருக்கு, மாந்த எழுச்சிக்குத் தேவைப்படும் 7 "மை" களும் பாதுகாப்பாக நின்று உதவும்.)

அதிகாரம் 40 - கல்வி, குறள் எண் 398, ஒருமைக்கண் தான் கற்ற கல்வி ஒருவற்கு எழுமையும் ஏமாப்பு உடைத்து. ( ஒருமுறை ஒருவர் கற்ற கல்வி அவருடைய எழுச்சிக்கான 7 "மை" களை அடைவதற்கும் பாதுகாப்பாக நின்று உதவும். )

வாய்மை, மடிஇன்மை, சொல்வன்மை, வினைத்தூய்மை, பழைமை, பெருமை, சான்றாண்மை என்கிற "ஏழு" உயர் தன்மைகளைக் கொண்டுள்ள ஒருவர் இயல்பாகவே பிறருக்கு உதவுகிற உயர்ந்த எண்ணம் உடையவராகவே இருப்பார். பிறரது துன்பம் கண்டு கேட்காமலேயே உதவுவார். இவரைச் சுற்றி எழுகிற இளம் தலைமுறையினர், இவரைச் சான்றாக எடுத்துக் கொள்வார்கள், இவரைச் சுற்றி எழுகிற பிறப்புகளெல்லாம் இவரது உதவிகளை மட்டுமல்லாது, இவரது உயர் தன்மைகளையும் என்றும் நினைப்பார்கள்.

துன்பத்தைத் துடைப்பது என்பது தொடர்ச்சியாக செய்கிற செயல் அல்ல. என்றாவது ஒரு நாளில் ஏற்படுகிற நெருக்கடியைத் துடைப்பதே உதவி என்றாகும். இந்த உதவிக்கு முன்வருபவர்கள் மிகச் சிலரே. எதையும் எதிர்பார்க்காமல் உதவுபவர்கள் அதிலும் மிகச் சிலரே. இவர்கள் செய்த நன்றி மறக்காமல் நினைக்கப்பட வேண்டும். அப்படி நினைக்கப்பட்டால்தான், பிறருக்கு உதவ வேண்டும் என்கிற எண்ணம் அனைவருக்கும் வரும். உதவவும் முன்வருவார்கள். இன்றைய சூழலில் உதவுதலும், அந்த உதவியை மறக்காமல் நினைத்தலும் வினாக் குறியாகவே உள்ளது. வள்ளுவரை நெஞ்சில் நினைத்து அவர் காட்டிய வழியில் நடக்க வேண்டிய காலமிது.