கருப்பனுக்கு அன்று நாளே சரியில்லை. என்று தோன்றியது. முதலாளி வந்து வேலைக்குக் கிளம்பும்போது அடியுடன் திட்டுகளுடன் தொடங்கியது. செவ்வட்டைக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை. அவனுக்கு அவ்வளவா புத்தி போதாது. நல்ல வயிறு புடைக்கச் சாப்பிடுவான், வேலை செய்வான், கிடைக்கும் நேரம் போக ஓய்வு எடுத்துக் கொள்வான்.

செவ்வட்டைக்கு முந்தி வேலைக்கு வந்தவன் நான். நான் வந்த பிறகு தான் முதலாளிக்கு நல்ல முன்னேற்றம். அவரே சொல்வார். கருப்பன் வந்த ராசி கையில நல்ல காசு நிக்குது என்று. நான் வரும்போது புறம்போககு இடத்தில இருந்தவரு, நல்ல இடமாப் பாத்து வாங்கி குடிசை போட்டாரு. அதையே இப்ப மெத்த வீடா ஆக்கிட்டாரு. இரண்டு பொண்ணுங்களுக்கு கல்யாணம் பண்ணாரு. பையனுக்கு லோடு ஏத்தற மூணு சக்கர ஆட்டோ வாங்கிக் கொடுத்தாரு. இதுக்கெல்லாம் ஈடு கொடுத்தது எங்க உழைப்பும் ஒரு காரணம்.

நான் கிராமத்துல இருந்து அவருகிட்ட வரும்போது, நல்ல உடல்வாகோடு இருந்தேன். அவரும் எனக்கு எது பிடிக்குமோ அதையே வாங்கி வயிராற கொடுப்பாரு. எங்கள ஒழுங்கா கவனிக்கலன்னா பொண்டாட்டி புள்ளங்கள கண்டபடி திட்டுவாரு. - நம்ம தின்ற சோறே அதுங்க உழைப்பிலதான். அதுங்கள கவனிக்கலன்னா நல்ல கதி காணமாட்டீங்க - என்று. மழை வெயில் படாம பத்திரமா பாத்துகிட்ட மனுசன் ஒரே நிமிசத்தில எல்லாத்தையும் மறந்துட்டு - காசிகிட்ட - அன்சர் பாயை வரச்சொல்லு இனி கருப்பன் நமக்கு சரிப்பட்டு வராது, கணக்கு தீர்த்திடனும், உடனே ஆவரதைப் பார் - என்று.

காசி - அண்ணே நல்ல யோசண பண்ணி சொல்லு, ஊட்லேயும் பையன் கிட்ட ஒரு வார்த்தை கேட்டுகிணு செய் - என்றான்.

நான் யாரைக் கேக்கணும். அவங்க யாரும் நம்ம முடிவுல தலையிட மாட்டாங்க. நீ போயி அன்சர கூட்டிகினு வரியா இல்ல நானே ேப்ாயி பாத்துகிட்டா. என்று முதலாளி சொன்னதுதான் தாமதம் காசி மனோகரன், சைக்கிள் கடையில் வாடகை சைக்கிள் எடுத்துகிட்டு உடனே கிளம்பிட்டான்.

இதையெல்லாம் கேட்டுகிட்டு இருந்த எனக்கு எல்லாம் புரிந்து விட்டது. இந்த இடம் இனிமேல் நமக்கு அன்னியமாகப் போகின்றது. நமக்கு வேலை இல்லை. அடுத்து நடக்கப் போவதை நினைத்தவுடன் உடம்பு லேசாக நடுங்கியது. காலே இற்றுப்போய் கீழே விழுந்து விடுவேன் என்று தோன்றியது. செவட்டையோ எதைப்பற்றியும் கவலைப் படாமல் வேடிக்கை பார்த்துக் கொண்டிருந்தான்.

நான் என்ன தவறு செய்துவிட்டேன் என்று நினைத்துப் பார்க்கிறேன். என் தவறு ஏதும் இல்லை. தொழிலில் போட்டி, வாய்ப்பும் குறைந்து, வருமானமும் குறைந்தது. வயதாக ஆக இளமை கூடுமா? குறையுமா? அப்படியே வயதாகினாலும் அனுபவத்தால் நேக்காக எந்தக் குறையுமில்லாமல் இட்ட வேலைகளை முடியாவிட்டாலும் மூச்சு பிடித்து செய்து வருகிறேன். என்னுடைய உழைப்பை உறிஞ்சி விட்டாச்சு. இனிமேல நான் தேவையில்லை. என்னைவிட இளமையான பலசாலியைத் தேடுவார்கள். அவனுக்கும் எனக்கு ஏற்பட்ட நிலைதான். நன்றி கெட்ட மனிதரிடம் யார் நியாயம் சொல்வது?

நான் என்னைத் தேற்றிக் கொண்டேன். மனதில் எந்த எண்ணமும் எழவில்லை. நிர்மலமாக இருந்தேன்.

என்னுடைய முடிவு நெருங்கிக் கொண்டிருக்கின்றது என்று தெரிந்து விட்டது. இன்று புதன் கிழமை. சனி, ஞாயிறுக்குள் என் கதை முடிந்துவிடும். நான் அலறவோ, அழவோ இல்லை. எது வந்தாலும் எதிர் நோக்கத் தயாராகிவிட்டேன்.

காசியும் அன்சரும் வந்தார்கள். நான் சற்று தூரத்தில் படுத்திருந்தேன். முதலாளியிடம் பேசினார்கள். பணம் கைமாறியது.

அன்சர் என்னை முதுகில் தட்டி எழுப்பினான். வலி தாங்க முடியவில்லை என்றாலும், முரண்டு பிடிக்காமல் எழுந்து அவனுடன் நடந்து சென்றேன். இப்போது, செவ்வட்டையின் கண்களில் நீர். முதலாளியின் பாக்கெட்டில் பணம்.

என் உழைப்பால் சாப்பிட்ட மனிதர்கள் இப்போது என்னையே சாப்பிடப் போகிறார்கள். வயதானவர்களை மனிதர்கள் சாப்பிடுவதாக இருந்தால், முதியோர் இல்லங்களும், கருணை இல்லங்களும் கூட இருக்காது இல்லையா ?....

- புரிசைக் கிழான் -
நன்றி : குன்றத்தூர் முரசு - சித்திரைச் சிறப்பிதழ்.