..... உலக மொழியியல் வல்லுநர்களும், யுனஸ்கோ போன்ற உலகப் பேரமைப்புகளும் இந்திய மொழிகள் ஆணையமும் இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முற்பட்ட மொழியே செம்மொழியாக இருக்கமுடியும் எனக் காலவரையறை செய்திருக்க, சாகித்திய அகாதெமி வல்லுநர் குழு ஆயிரம் ஆண்டுகள் எனக் குறைத்துக் கால வரையறை செய்திருப்பது ஏன் ? முனைவர் பட்டப் படிப்பும் பள்ளி இறுதிப் படிப்பும் சமமாக முடியுமா ?

சமஸ்கிருதம் முதலான செம்மொழிகள் மத்திய அரசின் கல்வித் துறையில் இணைந்திருப்பதால்தான் பல்வேறு வகைகளில் போதிய நிதி உதவி பெறமுடிகிறது. கல்வித் துறைக்குட்பட்ட பல்கலைக் கழகங்களில் ஆய்வுத் துறைகளும் இருக்கைகளும் உருவாக்க முடிகிறது. எனவே கல்வித் துறையில் தமிழ் இணைந்தால் தானே பல்கலைக் கழக மானியக்குழு அதனை ஏற்க இயலும். அப்போதுதானே இந்தியப் பல்கலைக் கழகங்களோடு உலகப் பல்கலைக் கழகங்களும் தமிழைச் செம்மொழியாக ஏற்க இயலும். வேண்டுமானால் மத்திய அரசின் பண்பாட்டுத் துறை பல்கலைக் கழகங்களுக்கு வேண்டுகோள் விடுக்க முடியுமேயன்றி ஆணை பிறப்பிக்க இயலாது.

மேலும், மொழிப்பாடம் உள்ள பல்கலைக் கழகங்களில் ஆய்வுத் துறை அல்லது இருக்கை உருவாக்க, பழந்தமிழ் இலக்கியங்கள் - இலக்கியச் சாரங்களை வேற்று மொழிகளில் பெயர்த்து வெளிப்படுத்த, சமஸ்கிருதத்திற்குச் செய்து கொண்டிருப்பதுபோல தமிழ் - ஆங்கில அகாராதிகள் பல தயாரித்தல், தமிழ் மொழி இலக்கிய, கலை, பண்பாட்டுத் தகவல்களுக்கென தனித்தனிக் களஞ்சியங்கள் பல உருவாக்குதல், இன்றைய நவீன மொழியியல் அடிப்படையில் அறிவியல் பூர்வமாக தமிழ் இலக்கண ஆய்வு குறிப்பாக தொல்காப்பிய ஆய்வு மேற்கொள்ளல், இன்றைய அறிவியல் கலைச் சொல்லாக்கத்திற்கு அன்றைய தமிழ் வேர்ச்சொற்கள் எவ்வாறெல்லாம் நெகிழ் திறத்துடனும் வளமுடனும் அமைந்துள்ளன என்பதை இன்றைய மொழியியல் அடிப்படையில் ஆய்ந்து தமிழின் சொல்லாற்றலை உலகறிய நிலைநாட்டுவது. சமஸ்கிருத ஆண்டு அரசு நிதி உதவியுடன் கொண்டாடியதுபேன்று தமிழ் ஆண்டு மத்திய அரசு அரவணைப்போடு இந்திய அளவில் உலக அளவில் கொண்டாடுவது.

பெரும் செலவு பிடிக்கும் இத்தகைய திட்டங்களுக்குக் கல்வித்துறை போதிய நிதி ஒதுக்கி உதவமுடியும். போதிய நிதி வசதியோ, துறை விரிவோ இல்லாத பண்பாட்டுத் துறை மூலம் என்ன சாதிக்க முடியும் ? ஆண்டுக்கொரு முறை இரண்டு விருதுகள் அளித்தால் போதுமா ?

மணவை முஸ்தபா அவர்களின் திறந்த மடல் என எழுதியதில் உள்ள சில பகுதிகள்.
நன்றி : அன்பு வணக்கம் - திசம்பர் 2004

( தமிழ் மொழியின் தாய்நிலமாகவும், உலகத்திற்கே தமிழ்ப் பண்பாடுகளைக் காட்சிப்படுத்துவதற்கான நிலமாகவும் உள்ள "தமிழகம்" இன்று மழலைகளுக்கான பயிற்றுமொழி தமிழாக இல்லாமல், ஆட்சிமொழியாகத் தமிழ் இல்லாமல், ஆலையங்களில் பூசனை மொழி இல்லாமல், தெளிதமிழ்ப் பேச்சு இல்லாமல் வீழ்ந்து கிடக்கிறது. மழலைகளுக்கான பயிற்று மொழியிலிருந்து படிப்படியாகத்திட்டமிட்டு வடிவமைத்தால் அதுவே தமிழ் செம்மொழி என்பதற்கான அடித்தளமாக அமையும். இதை அரசும், ஆர்வலர்களும் நினைவில் கொள்வார்களா ? - பொள்ளாச்சி நசன் )