"ஒரு பெண் எனப்படுபவள் யார் ?"

'திரட்சியான சதை போர்த்திய மிருதுவான, வெண்மையான சருமம். அதைப் பேணிப் பராமரித்து எப்போதும் இளமையோடேயே வைத்துக் கொள்ளத் துடிக்கும் இயல்பும், அதற்கான உபாயங்களை அறிந்து வைத்திருக்கும் அறிவும் கொண்டவள். நீண்ட பளபளப்பான, கருமை நிறக் கூந்தல், எப்போதும் கவர்ந்திழுக்கிறபடியான கண்களும் பல்வரிசையும் அமைந்தவள். மொத்தத்தில் பெண் எனப்படுபவள் ஆண்களின் இச்சை தீர்க்கும் இரண்டாம் தரப்பிறவிகள். அவர்களுக்குத் தரப்படும் கல்வியறிவு, வாய்ப்பு - வசதிகள் எல்லாமே ஆணின் இன்பத்தை முன்னிட்டே, இவையன்றிப் பெண்ணுக்கு வேறு தனித்தன்மையும் இல்லை'

- இவைதான் இந்த நவீன அறிவியல் யுகத்திலும் பெண் குறித்த நமது ஊடகங்களின் முன்வைப்புகள்.

ஊடகங்கள் எனில் சினிமா, தொலைக்காட்சி என்று எல்லாம் தான். ஏதும் விதிவிலக்கில்லை. சினிமாவையும் விட தொலைக்காட்சி பல வகையில் ஆபத்து நிறைந்ததாக இருக்கிறது. ஏனெனில், அது நம் நடு வீட்டில் வந்து உட்கார்ந்து கொண்டிருக்கிறது. இரவு - பகல் எல்லா நேரமும், பெரியவர், குழந்தைகள் எல்லோரையும் தங்கு தடையில்லாமல் தாக்க அது எப்போதும் தயார் நிலையிலிருக்கிறது.

இந்த ஆபத்து மட்டுமா? மெகா தொடர் தொடங்கி, சினிமாக் காட்சிகள், பாடல்கள் என்று பண்பாட்டுச் சிதைவுக்குப் பல்லாண்டு பாடிக் களிக்கின்றன. நமது தொலைக்காட்சிச் சேலன்கள். பெண்ணை அழவிட்டு, கண்ணீர் வெள்ளத்திலேயே கரையவிடும் தொடர்கள் ஒருபுறமென்றால் மறுபுறம் குலுங்கிக் குலுங்கியே நம் பண்பாட்டை உலுக்கச் செய்கிற சினிமாப் பாடல்கள்.

விடியுமட்டும் வீணாப்போனாள் -
விடிந்த பின்னே காணாப்போனாள்.

- என்று சினிமா இலக்கியம் பெண்களைப் பெருமை செய்கிறது.

புத்தகமின்றிச் சொல்லித் தாரேன் வா,
கட்டணமின்றிச் சொல்லித் தாரேன் வா.

- என்று இலவசக் கல்வி அல்ல, கலவிக்கு அவள் அழைக்க சினிமா - சிறுமை செய்கிறது.

சிறுமையும் அபத்தமும் பணம் பண்ணும் வெறியினால் விளம்பரங்களையும் விட்டு வைக்கவில்லை. விளம்பர இடைவேளைகளிலாவது பிழைத்திருப்போமா என்று ஏங்கவும் வழியில்லை.

சோப்பு வாங்கப் போன மகள், குறிப்பிட்ட அந்த சோப்பை வாங்காமல் வந்துவிட்டால் என்னவாகும் ? பதறித் துடிக்கிறாள் தாய்.

ஐயய்யோ...மகளின் தோலில் அரிப்பு வருமே..முகத்தில் பரு உண்டாகுமே.,. என்று அரற்றத் தொடங்கி இறுதியாக அவளுக்குக் கல்யாணமே ஆகாமல் போய்விடுமே - என்று பீதியோடு நடுங்குகிறாள் அந்தத் தாய். அவளது மகளுக்கு என்ன வயதிருக்கும்? அவள் ஒரு சின்னஞ் சிறுமி. ஒரே ஒருமுறை ஒரு சோப்பைத் தவறாக மாற்றி வாங்கி வந்துவிட்டால் என்றோ பல வருடங்களுக்குப் பிறகு நடக்க வேண்டிய திருமணம் கூட நின்று போகும் என்று நம்மை மிரட்டுகிறது இந்த விளம்பரம்.

இன்னொரு சோப் விளம்பரத்தில் அதை உபயோகித்த இளம் பெண் சொல்கிறாள் - பாய்ஸ் லுக் ஜாஸ்தியாயிருச்சு - பாய்ஸ் லுக்கிற்காகவேதான் பெண்கள் என்று பெண்களையே நம்பவைக்கிறது விளம்பரம் இது.

இப்படி விளம்பரங்கள் என்ற பெயரில் அபத்தங்கள் ஏராளம். அபத்தங்கள் மட்டும்தானா? ஆபாசத்திற்கும் பஞ்சமில்லை.

வேறு வேறு திசைளிலிருந்து இரண்டு பேர் - ஒரு ஆணும் ஒரு பெண்ணும் - ஒரு நீண்ட பெஞ்சின் விளிம்புகளில் வந்து உட்காருகின்றார்கள். கொஞ்சம் கொஞ்சமாக நெருங்குகிறார்கள். இளைஞன் கையை விரிக்கிறான். ஆணுறை பாக்கெட். யுவதி புன்னகைக்கிறாள். இருவரும் ஒரே திசையில் கைகோர்த்து நடக்கிறார்கள். முன்பின் தெரியாத ஆணும் பெண்ணும் ஆணுறை தரும் பாதுகாப்பில் கூடுவதாகக் காட்டுவது, அதுவும் தொலைக்காட்சி விளம்பரத்தில் காட்டுவது சமுதாயத்தைச் சீரழிக்கிற முயற்சியில்லாமல் வேறென்ன ?

யார் எக்கேடு கெட்டால் என்ன ? எங்கள் குறி ஒன்றே ஒன்றுதான். அது பணம், பணம், பணம் மட்டும்தான். - என்பதே இன்றைய உலகமயம் உச்சரிக்கும் மந்திரமாக உள்ளது.

கிழவனுக்கு வாழ்க்கைப்பட்ட இளம் பெண் ஒருத்தி ஒரு மிட்டாய் வாசனையில் தன்னை பறிகொடுத்து, அந்த மிட்டாயை வாங்கித் தின்னவனோடு சைக்கிளில் ஏறி ஊரைவிட்டே ஓடிப் போகிறாள். இந்த விளம்பரத்தை ஒரு சினிமாவினூடாக குழந்தைகளையும் அருகில் வைத்துக் கொண்டு பார்க்க நேர்ந்தது. அப்போதுதான் அந்த அதிர்ச்சியும் அவமானமும் ஏற்பட்டது.

இந்த விளம்பரம் முடிந்த மறுவிநாடியே ஆறு வயது மகள் மடியில் உட்கார்ந்தபடி இப்படிக் கேட்டாள் வியப்பு மேலிட...

" என்னப்பா இவன் பெண்டாட்டி, அவன் கூட சைக்கிள்ள உட்கார்ந்துட்டுப் போறா ? " ....

குழந்தையின் கேள்வியில் வினயமில்லை. பெரியவர்களிடமே காணக் கிடைக்கிற குசும்புமில்லை, குயுக்தியுமில்லை. அது நேர்படக் கேட்கிறது. தன் அறியாத்தன யத்தனிப்பில் கேட்கிறது.

ஆனால்... அது வெறும் கேள்விதானா ? அந்தக் குழந்தைக்கு, அவளைப் போன்ற இந்த சமுதாயத்தின் அடுத்த தலைமுறைத் தளிர்களுக்கு நேர்மையோடு பதில் சொல்ல நமக்குத் துப்பிருக்கிறதா ? வக்கிருக்கிதா ?

வணிகத்திலும் கூட அறத்தை வலியுறுத்திய மண் இது. இதை மண்மூடச் செய்யலாகுமோ ?

- சோழ. நாகராசன் -

நன்றி : புதிய ஆசிரியன் - நவம்பர் 2004