பண்டைத் தமிழ் நூல்களாம் பலாக்கனிகளின் சுவைகளை நாம் சுவைக்க உதவியாக இருப்பவை அவற்றுக்கு எழுதப்பட்ட உரைகளேயாகும். அந்த உரைகளும்கூட கடினமாக இருப்பதாகக் கருதிய இன்றைய அறிஞர்கள் பலர் எளிமையான புத்துரைகளை எழுதியுள்ளனர். இவர்கள் அனைவருமே நம் முன்னோர்களின் தோள்களில் ஏறி நின்று உற்று நோக்கி. ஆர்வத்தோடும் அக்கறையோடும் தம் பணியைச் செய்தனர்.

கானமயிலாடக் கண்ட வான்கோழி தன் பொல்லாச் சிறகை விரித்தாடியது பேலவும் புலியைப் பார்த்துப் பூனை சூடுபோட்டுக் கொண்டது போலவும். சிறுகதை மற்றும் புதினம் எழுதும் சுஜாதா "புறநானூறு" எனும் சங்க நூலுக்குப் புத்துரை ஒன்று எழுதியுள்ளார்

தன்னையொரு விஞ்ஞானி என்றும் தமிழ் தெரிந்தவர் என்றும் முன்னுரையில் அறிமுகப்படுத்திக் கொள்கிறார். அவர் ஒரு விஞ்ஞானியாக இருக்கலாம். ஆனால் தமிழ் தெரிந்தவராக, அறிந்தவராக, அதில் புலமை மிகுந்தவராக இல்லை என்பதை அவரின் புறநானூற்றுப் புத்துரை மிகத் தெளிவாகவே வெளிப்படுத்துகிறது.

நூல் முழுவதுமே விறலி என்ற சொல்லுக்குப் பாடுபவள் என்றே பொருள் கூறப்படுகிறது. பாடினி என்ற சொல்தான் பாடுபவளைக் குறிக்கும். விறலி என்ற சொல் ஆடுபவளைக் குறிக்கும் என்பதை அவர் அறியவில்லை.

பாடல் 159 இல் ஐவனம் என்ற சொல்லுக்கு மலை நெல் அரிசி என்பதற்கு மாறாக ஐந்துவகைப் பயிர் எனத் தவறான பொருளைத் தருகிறார். பாடல் 181 இல் கடிவிளை என்பதற்குக் காவற்காடு என்ற பொருளை விடுத்து பாதுகாப்பு அறை என்று கூறுகிறார்......

இப்படி மூன்று பக்கங்களில் நிறைய தவறுகளைச் சுட்டுகிறார்.,
புலவர். மு. இரத்தினம்

நன்றி : நமது தமிழாசிரியர் கடகம் 2035 இதழில்.
இதழ் பெற: புலவர் துரை தில்லான் 2-6-5, பாரதி நகர்,
சின்னாளப்பட்டி, 624 301